"Ελλάδα, Ελύτη μου...." ή απλά Κερκίνη-Kerkini Lake

Το φώς,τα σύννεφα, η λίμνη, το Μπέλλες χιονισμένο. Λίγες ώρες στην Κερκίνη και ψάχνεις γύρω σου, μέσα σου.Αναψυχή πραγματική. Αποφορτίζεσαι από όλα τα αρνητικά,τις έγνοιες,τα διλήμματα.Ακόμη και οι καρικατούρες εξαφανίζονται και απαλύνει ο πόνος από την μανία τους για καταστροφή σε οτιδήποτε δημιουργικό και ζωντανό. 

Ζωή λοιπόν και ξεκινάμε: Η μέρα συννεφιασμένη ξεκίνησε με ένα Ξεφτέρι που παραμόνευε τα κοντινά θηράματα. 

Ένα Διπλοσάινο αποφάσισε να επιδείξει τα κάλλη του!

 Η Γερακίνα δεν συμφωνούσε κι αρχίζει το κυνηγητό. 

 Περίεργη εμφανίζεται και η Κυρά του ποταμού. 

Έρχεται καταπάνω μου....

 Με κοιτάζει καλά καλά και βουτάει. 

Μετά από δυόμιση ώρες εμφανίζεται κι ένα ακόμη άτομο σε διαφορετικό σημείο. 

 Ο Στικταετός σίγουρος για τον εαυτό του, παρακολουθεί. 

 Βέβαια δεν εμφανίστηκε ο άρχοντας της λίμνης αλλά ας είναι ...γιατί έχει βαρύ άσχημο κίτρινο ράμφος και ξεσηκώνει τα υπόλοιπα πουλιά. 

Την επόμενη φορά.Έτσι κι αλλιώς ήρθαμε για ΑΝΑΨΥΧΗ....