Το φώς,τα σύννεφα, η λίμνη, το Μπέλλες χιονισμένο.
Λίγες ώρες στην Κερκίνη και ψάχνεις γύρω σου, μέσα σου.Αναψυχή πραγματική.
Αποφορτίζεσαι από όλα τα αρνητικά,τις έγνοιες,τα διλήμματα.Ακόμη και οι καρικατούρες εξαφανίζονται και απαλύνει ο πόνος από την μανία τους για καταστροφή σε οτιδήποτε δημιουργικό και ζωντανό.
Ζωή λοιπόν και ξεκινάμε:
Η μέρα συννεφιασμένη ξεκίνησε με ένα Ξεφτέρι που παραμόνευε τα κοντινά θηράματα.
Ένα Διπλοσάινο αποφάσισε να επιδείξει τα κάλλη του!
Η Γερακίνα δεν συμφωνούσε κι αρχίζει το κυνηγητό.
Περίεργη εμφανίζεται και η Κυρά του ποταμού.
Έρχεται καταπάνω μου....
Με κοιτάζει καλά καλά και βουτάει.
Μετά από δυόμιση ώρες εμφανίζεται κι ένα ακόμη άτομο σε διαφορετικό σημείο.
Ο Στικταετός σίγουρος για τον εαυτό του, παρακολουθεί.
Βέβαια δεν εμφανίστηκε ο άρχοντας της λίμνης αλλά ας είναι ...γιατί έχει βαρύ άσχημο κίτρινο ράμφος και ξεσηκώνει τα υπόλοιπα πουλιά.
Την επόμενη φορά.Έτσι κι αλλιώς ήρθαμε για ΑΝΑΨΥΧΗ....
